Taraflı olmanın ne demek olduğunu bilmesek de daha çocuk yaşlarda örneklerini yaşamıştık. İlkokula başladığımız yıllarda, zorunlu olarak sürekli birlikte olduğumuz arkadaşlarımız vardı. Zorunlu diyorum, çünkü aynı mahalle veya aynı sokakta yaşamanın getirdiği sosyal bir vakıadır bu. Arkadaşlığın getirdiği bir takım olmazsa olmazların, en önemlisi arkadaşın kavga yaptığı zaman onun yanında olmaktı. Kavganın tarafı olduğumuzda ise, kesinlikle kimin haklı ya da haksız olduğuna bakmazdık. Böyle olunca da sırf taraf olma adına, taraflılık yaparak arkadaşımızın yanında olduğumuzu gösterirdik. Buna mecburduk, zira bunu yapmazsak, dışlanır ve yalnız kalırdık.

Lise yıllarını siyasi ortamlarda, siyasi yönlendirmelerle geçirdik. Tarafı olduğumuz insanlar bize ne anlatırsa kabul ediyor ve ne isterlerse yapıyorduk. Yanlışı görme ve yanlış yapmanın ne olduğunu o yıllarda hiçbir zaman anlayamadık. Konuş diyorlar konuşuyor, sus diyorlar susuyor, vur diyorlar vuruyorduk. Çünkü taraf olma adına, taraflılığımızı en iyi şekilde ortaya koymalıydık. Kimlerle ve neden birlikte olduğumuzu, neden söylenen her şeyi kabullenip ve yapmak mecburiyetinde olduğumuzu, hiçbir zaman sormadık ve de sorma fırsatı da vermediler.

Yıllar geçti, ömür geçti, köprülerin altında çok sular geçti, zaman ve şartlar değişti. Bütün bu geçenler ve değişenler de bizlerde pek çok bilgi ve tecrübe birikimi oluşturdu. Neye, niçin inanmamız ve kimlerle ne için birlikte olmamız gerektiğini, farklı yerlerde farklı insanlardan farklı fikirleri tecrübe edine edine bu günlere geldik. Taraflı ya da tarafcı değil de, tarafımızın olması gerektiği anlayışını yıllar sonra ancak öğrenebildik.

Bizlere öğretilen pek çok fikri ve düşünceyi sorgulamayı, sahibine sormayı, söylenen ve istenen bazı şeylerin neden ve niçin-ini anlamadan yapmamayı öğrendik. Bu tavrımızdan, yani taraf olacaksam bunun kayıtsız şartsız biat etmek anlamı olmayacağını birilerine anlatmaya çalıştık. Bu anlayışımızdan dolayı, bazen biz birlikte olduğumuz insanlardan eyvallah deyip ayrıldık, bazen oldu onlar, ”en kısa sürede git buradan, seni istemiyoruz” dediler. Yeri geldi çıkarken çektiğimiz kapıyı bir daha hiç çalmadık, çalmaya da gerek görmedik.

Taraf olmanın ne olduğunu stadyumlarda spor müsabakaları izleye izleye sonunda oraları da terk etmek zorunda kalan biri olarak, yeterince anladığım kanaatindeyim. Eğer taraf olduğu takım yenilince, eften püften bahanelerle karşı takım sporcu ve seyircisini tahkir eden, bu da yetmediği gibi oturduğu koltukları tahrip eden fanatik izleyici gibi, sosyal hayatın her yerinde ve her birlikteliğinde, insanlar böyle bir algıya kavuşmuşlarsa taraf olmanın ne anlama geldiğinin çok iyi anlaşılması gerektiğine inanıyorum.

Taraf olmak, eğer hakkın ve haklının yanında olmaksa, hakkın zayi olduğu veya haklının karşı tarafta olduğu yer ve zamanlarda, birlikte olduğun insanlar bunu göremiyorlarsa, görmek istemiyorlarsa ya da işlerine gelmiyorsa ilkeli bir duruş sergileyebilmek olsa gerek.

Taraflı ya da tarafçı olmak ise, her türlü haksızlığı, adaletsizliği, istismarı, usulsüzlüğü görmene rağmen bir takım menfaatleri kaybetmeme adına susmak ve kabullenmek kadar, sadece sizden olmayan, sizin gibi düşünmeyen, konuşmayan ve hareket etmeyen insanların yaptığı her türlü doğruları görmezden gelerek ve yok sayarak bilinçli olarak karşı durmak olsa gerek.

Sözün özü olarak nerede kiminle, hangi konuda taraf olursak olalım, zamanla mutlaka hatalar ve yanlışlar olacaktır. Asıl olan hataları görüp, bunların bir daha olmaması için, sağlam insanlarla sağlıklı bir yapı oluşturarak, doğru işler yapabilmektir. Çünkü bizlerin doğruları çoğaldıkça, etrafımızdaki yanlış insanlar azalacağı gibi, bizi yanlış görenlerde doğru anlamaya başlayacaklardır.

Bu Ramazan ayında dua ediyoruz ki, ülkemizin sıkıntılı bir süreçten geçtiği bu günlerde, doğru insanlarla bir araya gelinerek, doğru kararlar verilip, doğru işler yapacak bir birliktelik oluşturulur.