Miladi adı Şubat olan, Hicri Rebiyülevvel olarak isimlendirilen bu ay ülkemiz ve İslam dünyasını yakından ilgilendirmektedir. Bu nedenle, bu ay da hatırlanması gereken ve hatırlatılmaya çalışılan bazı hususları sizlerle paylaşmak istedim. Çünkü Şubat ayını bizim açımızdan önemli kılan hususlardan biri, bu ayın ülkemiz de bir şahadet ayı olarak anımsanması, diğeri de peygamberimizin doğum yıldönümü olması hesabiyle, O"nu nasıl anlamamız gerektiği hususunu yoğun bir hatırlatmayla hayatımızın gündemine taşınmasıdır. Bu ayda yapılan ve içimizi acıtan diğer hususlardan biri, Batı patentli bir düşüncenin ürünü olan ve gerçek sevgi açlığı çeken gençlerimizin bu duygularının istismar edilmesiyle, toplumumuz da ahlaki çürümeye zemin hazırlayan bir günün kutlanıyor olması, diğeri ise ülkemizin sevgi, barış ve huzur içinde yaşamasını istemeyen iç ve dış bazı mihrakların oyunlarına figüranlık yapan bazı kişilerin yine aynı günde toplumda kaos oluşturma eylemleri yapmalarıdır.

Her ne kadar bunları tasvip etmek mümkün değilse de, gerek ahlaki, gerekse ideolojik anlamda insanların bu ülkenin değerleriyle çatışan bu davranış ve eylemlerini yapma nedenleri, emin olun bizlerin onlara Allah resulünün evrensel mesajlarını öğretmedeki yanlışlarımız ya da önlerindeki engellerin kaldırılmaması olmuştur. Çünkü uzun zamandır bilinçli bir şekilde insanlarımız, bazıları tarafından kendi medeniyetinin köklerinden koparılıp, onlara yabancılaştırılmaya çalışılmaktadır. Eğer bu gün, ahlaki değerleri koruyanların adeta kınanır hale geldiği ve birbirimizi sevmek için onca sebep varken, kin ve husumet duygularıyla hareket edilen toplumsal kabullerin yoğunlaştığı bu ortamdan kurtulmak istiyorsak, nerden başlamamız gerektiğine çok iyi karar vermemiz gerekmektedir. Bunun tek çaresi ise,1400 küsur yıldır örselenen, son iki yüz yıldır tedricen uzaklaşılan, bir medeniyetin kaynağına dönmek ve bu medeniyeti inşa eden insanı çok iyi anlamaktan geçmektedir.

Peygamberimizi anlama üzerine ortaya atılan görüşlerin bir kısmının zamanla bir harekete, İslami anlama metoduna, değişik isimler adı altında gruplaşmalara ve kutuplaşmalara dönüştüğü günümüzde, Allah resulünün“Ben güzel ahlakı tamamlamak için gönderildim.” Sözünü ve bu ahlakı soranlara eşi Hz.Aişe"nin, “Siz hiç Kuran okumuyor musunuz? O"nun ahlakı Kuran"dı.” Diye cevap vermesini anlamaya inanın çok ihtiyacımız var. Özellikle günümüz de söylem ve eylemleriyle peygamberi anlamayı ifade etmeye çalışanların, öncelikle O"nun ahlakını çok iyi kuşanmaları gerekmektedirler. Çünkü bu konuda gösterilen zafiyetler ve bunlara kılıf aramalar insanlarda derin hayal kırıklığından başka bir etki bırakmamaktadır. Bu nedenle Allah resulünü bu yönüyle tanımamız ve hayatımızı bu meziyetler üzerine inşa etmemiz gerektiğinden, O"nun örnek alınması gereken ve çok ihtiyacımız olan bazı ahlaki özelliklerini hatırlatmanın fayda vereceğine inanıyorum.

O, güler yüz ve tatlı sözlüydü. Kimseye fena söylemez, kimsenin sözünü kesmezdi. Sert değil, yumuşak huyluydu. Çok mütevazı ve vakurdu. Boş ve lüzumsuz konuşmazdı. Cömertti, şefkatliydi. Sözünde mutlaka dururdu. Dinlemesini, söylemekten daha çok severdi. Kimsenin ayıbını yüzüne vurmazdı. Sosyal adalete ve kardeşlik hukukuna çok önem verirdi. Zulüm ve sömürünün düşmanıydı. İnsanlara madde ve mevkisine göre değil, takva ve ahlakına göre değer verirdi. İnsanların faydası için kendi rahatını terk ederdi. Hakk"ın ve haklının yılmaz savunucusuydu. Özel işlerini kendisi yapardı. Eşlerine karşı insanların en yumuşak ve ikramlısıydı. Çocukları çok severdi. Yersiz övgüleri duymak istemezdi.

Allah resulünün tüm ahlaki özelliklerini burada ifade etmek elbette mümkün değildir. Fakat şunu özellikle belirtmeliyim ki, O"nu anlamak ancak hayatımızı O"nun güzel ahlakı üzerine kurmaya çalışmakla olur. Çünkü ahlaken kendini inşa edemeyen insanların, peygamberi anlama ve islamı yaşama iddiası bir söylemden öteye geçemeyecektir. Bu gün öyle değil mi?