Acaba her işte bir hayır var mıdır?  Bu anlayışı öylesine benimsemişiz ki, çoğu zaman ayırım yapmaksızın, kimin başına ne iş gelirse veya neyle karşılaşırsa, her işte bir hayır vardır deriz. Gerçekten yapılan her işte bir hayır var mıdır? Şayet bu mantıkla yaklaşırsak, hayırsız bir işin olmadığı söylenebilir mi?  Elbette ki söylenemez. Çünkü böyle düşünürsek, her türlü haksızlığı, arsızlığı ve zulmü kabullenmek ve sonra da bunda da bir hayır var demek olur ki, böyle yapmak asla onurlu bir davranış olamaz. Bu şekildeki bir anlayış, tüm zalimlerin, haram işleyenlerin ve ahlaksızların yaptıklarını meşrulaştırma yolunu açmak olacaktır. O zaman suç işleyenler de yaptıklarını haklı görmeye başlayacaklardır. Ayrıca bu mantık fakirliği, tembelliği ve teslim oluşluk ruhunu benimsetir ki, Allah asla böyle bir şey dilemez ve istemez. Öyleyse bize düşen, hayatı O"nun emrettiği şekilde yaşayıp, irademizle güzel ve doğru olan şeylere karar verip sonucunu da yine kendisinden beklemektir ki, biz buna diğer adıyla tevekkül demekteyiz.  Her şeyde bir hayrın olup olmadığına karar vermek için de tevekkül anlayışının çok iyi bilinmesi gerekmektedir.

   Tevekkül tanım olarak, tüm yapılması gerekeni yaptıktan sonra sonucunu Allah"a bırakmak olarak bilinir. İşte burada asıl kırılma noktası, ortaya çıkan sonuçla ilgilidir. Eğer insan işin neticesini Allah"a bırakıp da çıkan sonucu ne şekilde olursa olsun kabullenebiliyorsa, asıl tevekkül olan budur ve bu durumda her şey de bir hayır vardır diye düşünülebilir. Yoksa istediğimiz sonuç çıkmayınca, bu hoşumuza gitmiyor ve kabullenmek istemiyorsak bu konuda samimi olmadığımız anlaşılır. Bir diğer önemli hususta, hiçbir istem ve tercihimiz olmadan, bizim irademiz dışında bazı olaylar gelişir ki, işte asıl olarak” Her şey de bir hayır vardır.” diye düşünmek burada sözün maksadına uygun düşmektedir. Elbette bu konuda çok şeyler yazılabilir. Ama şu vereceğim örnek sanırım konunun anlaşılmasına büyük katkı sağlayacaktır

    Zamanın birin de Afrika"da hüküm süren bir kralının, çok yakın bir arkadaşı vardı. Bu kişinin en önemli özelliği, kendi veya bir başkasının başına gelen her olaydan sonra, mutlaka ”Bunda da bir hayır vardır” demesiydi. Bir gün kralla arkadaşı ava çıktılar. Arkadaşı tüfekleri doldururken bir yanlışlık yaptı ve kral tüfekle atış yaparken, bu hatadan başparmağı koptu. Bunun üzerine adam o meşhur sözünü tekrarlayarak” Bunda da bir hayır vardır” dedi. Bunun neresinde hayır var diye çok kızan kral, bu öfkeyle arkadaşını zindana attırdı. Bir müddet sonra kral yine ava çıktı. Fakat insan eti yiyen bir kabilenin eline esir düştü. Adamlarıyla beraber köy meydanında direklere bağladılar. Etraflarına odun topladıktan sonra, tam odunları yakacakken, kralın başparmağı olmadığını gördüler. Gelenek olarak da bir uzvu eksik olanları yemediklerinden onu serbest bıraktılar. Diğer adamları ise, pişirip yediler. Sarayına dönen kral, kurtuluşunun kesik parmak sayesinde olduğunu anladığından, arkadaşının zindandan çıkarılmasını istedi. Onu yanına getirterek başından geçenleri anlattı. Parmağının kopmasındaki hayrı anladığını ve bu nedenle kendisini zindana attırdığı için, özür diledi. Arkadaşı bunda özür dileyecek bir şey olmadığını, aksine kendisinin zindana atılmasında büyük bir hayrın olduğunu söyledi. Kral hayretler içinde, “Sen ne diyorsun. Bir arkadaşımı bir yıl boyunca zindanda tutmanın neresinde hayır olabilir?” dedi. Bunun üzerine arkadaşı “Ben zindanda olmasaydım, seninle birlikte avda olurdum değil mi? Ve sonrasını düşünsene?

  Gerçekten başımıza gelen her olayı o an için değil de üzerinden bir müddet geçtikten sonra değerlendirirsek, hayır mı yoksa şer mi olduğunu öğrenebiliriz. Bu konuda son sözü, sözün en güzeline bırakalım.”Olur ki, siz bir şeyden hoşlanmazsınız, hâlbuki o hakkınızda o bir hayırdır. Ve olur ki, bir şeyi seversiniz, hâlbuki o hakkınız da bir şerdir. Allah bilir siz bilmezsiniz.(Bakara–216)