Sizinle paylaşmak istediğim hususa geçmeden önce,  yazıma da başlık olan iki kavramı kısaca açıklamanın, konunun daha iyi anlaşılmasına katkı sağlayacağı kanaatindeyim.  

  Umumun kabulüne göre, bir beldeden başka bir beldeye göç edene, bir başka ifadeyle hicret edenlere muhacir, bunlara kucak açıp yardım edene de ensar denmektedir. Muhacir kelimesi, peygamberimizle birlikte Mekke"den Medine"ye göç eden sahabeler topluluğuna verilen genel bir isim olmuştur. Ensar ise Medine de onlara gönüllerini ve evlerini açan inanmış insanlara denmiştir.

 Günümüz de ise yerini ve yurdunu zorunlu terk eden ve bir başka yere(ülkeye-bölgeye) gidenlere mülteci denmektedir. Muhacir kavramını bu anlam da düşündüğümüzde, özellikle İslam dünyasının kanayan bir yarası olarak, sürekli gündem oluşturmaktadır. Bir kısmı doğal afetlerden, bazısı karşılaştığı zulümden, ya da daha iyi şartlarda yaşamak için göç etmek zorunda kalmaktadır. Muhacir kavramının biz Kozanlıları ilgilendiren yönüne gelince, zaten onun hiç de yabancısı değiliz. Zamanın da Kozan"a göç eden ve bu isimle anılan aileler, şehrimizin değişik yerlerinde bu gün ikamet etmektedirler. Birçoğumuzun akrabası olan bu hemşerilerimize muhacir kelimesini değiştirerek macir demişizdir. Bu nedenle kendileri de zaman içinde bu isimle anılmayı özümsemişlerdir. Bu açıklamalardan sonra, asıl maksadım olan ve yakın tarihte Kozan"a gelen muhacir konumunda ki kardeşlerimizden bahsetmek istiyorum. Bu yazıyı kaleme alma nedenim de onları ilçemiz insanının ve dışarıdaki Kozan sevdalılarının gündemine taşımak ve bu konudaki sorumluluklarımızı hatırlatmaktır. Belki de hala onlardan habersiz olanlarımız vardır.

 Evet, sizlere bahsetmek istediğim insanlar, Van depreminden sonra Kozan"ımıza davet edilen kardeşlerimiz. İlk önce onlarla ilgili sizleri biraz bilgilendirmek istiyorum.

İlçemizde bu tarih itibariyle kalan aile sayısı:10

Kalanların toplam sayısı:70 kişi

Farklı okullarda eğitim alan öğrenci sayısı:16

İki aile aynı evde olmak üzere 9 ayrı yerde konaklamaktadırlar.

Kozan da kendi geçimini sağlayabilen yok.

Bunlardan 5 aile reisi ilçe dışında çalışmaktadır.

Kendi imkânlarıyla ihtiyaçlarını gideren sadece 2 aile mevcut.8 aile ise yardımseverlerin desteğiyle yaşamlarını sürdürmektedirler.

Her ailenin aylık 1000 lira civarında zaruri ihtiyaçları için destek alması gerekmektedir.

 Bu güne kadar, başta kaymakamımız, belediye başkanımız, ilçe müftümüz ve milli eğitim müdürümüz maddi ve manevi destek sağlamışlar. Ayrıca 20 kadar şahıstan ihtiyaçlarına binaen yardım desteği alınmış. Bu yazıyı okuyanlar veya bu güne kadar bu insanlardan haberli olup ta, ilgisiz kalanlar ne düşündüler ya da bundan sonra ne yaparlar bilmiyorum. Ama benim bildiğimi ve olması gerekeni ifade etmem gerekirse, bunlar emin olun bizlere emanet edilmiş muhacir durumunda olan kardeşlerimizdir. Tüm Kozan halkının da ensar olma sorumluluğu vardır. Onları ziyaret edip, hal ve hatırlarını sormalı, evlerimize yemeğe ve çaya davet etmeliyiz. Hasta ve ihtiyaçlarıyla ilgilenmeli, ilçemizin görülecek yerlerini gezdirmeli, kısaca en güzel ev sahipliği yaparak, acılarını bir nebze hafifletmeliyiz. Unutmayalım ki, Van"ın altından geçen fay hattının bir benzeri de şehrimizin altından geçmektedir. O fayın kırılmasıyla onlar ve biz bu gün imtihan ediliyoruz. Allah muhafaza Kozan"ın altındaki fay da kırılırsa, bizlerde aynı durumuna düşebiliriz. Kardeşlerimiz buradan gitmeden, ne yapmamız gerekiyorsa mutlaka yapalım. Çanakkale destanını beraber yazdığımız bu insanları yalnız bırakmayalım. Yoksa o zaferi kazandıran ruhu kaybetmiş oluruz. En önemlisi de; Onlardan ellerini semaya kaldıran çaresiz birinin, Rabbine şikâyetinin muhatabı olmayalım.