Bakan değişir, sistem değişir, kitaplar değişir, okul idarecileri değişir vs. Pek çok yönde değişim olur da, eğitimde değişmeyenler ve de değişmesi mümkün olmayanlar için arayışlar hep devam eder. 

 

 

Öğrenci için okul, okulda öğretmen, öğretmen için sınıf, ders için öğretmen arayışları, bazen birebir görüşmeyle, bazan adına bağış denen parayla, bazan hatır ve tanıdıkla, bazan telefonla yada üstü kapalı imalı sözlerle, eğitim araştırma ve pazarlık konusu yapılmaya hep devam eder. 

 

 

Okullarda öğretmen ayrıştırılır ve kendi arasında yarıştırılır. Öğrenciler bir birinin arkadaşından öte rakibi haline getirilir. Okullar  başka  okullarla yarışmak adına, kurumsal kimliği, birlikte çalışma barışını ve huzuru yok ederler. Sonra bunun adına da "bizim aile" derler. 

 

 

Bir kısım öğrenci, öğretmen yada veli memnun olacak diye, pek çok insanı ötelemeye, ayrıştırmaya, kırmaya ve üzmeye bütün bu anlamsız  yarış ve rekabet adına değer mi? Eğitimde  hep vefadan bahsederken, vefa anlayışını biz eğitim camiası birbirimize ne kadar gösteriyoruz ki? 

 

 

Ailemizden belki daha çok zaman geçirdiğimiz, pek çok anı birlikte paylaştığımız  öğretmenlerimize bir kaç öğrenci yada veli memnuniyeti adına gösterdiğimiz yanlış muamelelerden ne zaman vaz geçeceğiz? 

 

 

Kimsesi olmayan, adamını bulamayan, okulu, öğretmeni  yada sınıfı konusunda eşit bir muamele göremeyen  çocuklarımızın vebali ne olacak? 

 

 

Vesselam, Pazartesi okullu olacağız, sınıfları dolduracağız. Bitmeyen arayışlar üzerine başlayan bu eğim yılınında tüm camiamız için, hayırlara vesile olması temennisiyle