Konfüçyüs der ki
*Soylu akıl sahibi insanlar başkalarında kötülük değil iyilik ararlar, düşük ahlâklı insanlar ise tam tersini yaparlar.
*İnsan kültürü nispetinde arkadaş edinir, arkadaşları sayesinde de karakterini iyileştirir.
*İyi hükümet yakınındakini mutlu eden, uzağındakini celbedendir.
*Laubali insanlar dostluğu beceremez.
*İyi yetişmiş insanlar yücedirler ama kibirlenmezler.
Kötü yetişmiş insanlar kibirlenir ama yüce değillerdir.
*Yoksul olup bundan şikâyet etmemek zordur, zengin olup kibirlenmemekse kolaydır.
*******
*Soylu akıl sahibi kişinin ilerleyişi yukarı doğrudur, düşük akıllı kişininse aşağı doğrudur.
*Bilgi insanı endişeden, cesaret ise korkudan azat eder.
*Ata gücünden dolayı değil huyundan dolayı değer verilir.
*Soylu insan kendini önce başkalarına saygıya sonra da yardıma alıştırmalıdır.
*Aydınlatılabilecek birini aydınlatmamak onu harcamaktır.
*Aydınlatılamayacak birini aydınlatmaya çalışmaksa boşa nefes tüketmektir.
*******
*Kendinden çok başkalarından az isteyen kişi kötülüklerden korunur.
*Soylu insan beğendiği şeyi kendinde arar. Düşük insan başkalarında
*Yolları ayrı olanlar birlikte plan yapamazlar.
*Dostlarını doğru, samimi ve bilgili insanlardan seç. İkiyüzlü, kurnaz ve gevezelerden uzak dur.
*Ey soylu kişi, gençlikte şehvete, orta yaşta kavgaya, yaşlılıkta açgözlülüğe karşı koyandır.
*En akıllılar ve en aptallar hiç değişmezler.
*******
*Bir tavuğu kesmek için inek bıçağı kullanılmaz.
*Kırkına vardığı halde bir insan sevilmiyorsa, sonuna kadar öyle kalacak demektir.
*Akıllı adamın hataları ay veya güneş tutulması gibidir. O hata edince tüm insanlar ona bakar. O tutulmadan kurtulunca insanlar yine onu arar.
*İlahi kanunu bilmeyen kişi, soylu biri haline gelemez. Güzel ahlâkın esaslarını bilmeyen kişi karakterini oluşturamaz. Kelimelerin gücünü bilmeyen kişi insanları tanıyamaz.