Adın taziye ilanlarındaydı en son.

Eski resimlerinle, gazete köşelerinde…

Söylenecek her şey söylendi sana.. yaptıklarına.. ve yapacaklarına dair…

Tek bir ""söz"" kaldı.

Onu da ""sahibi yalnız sana söyledi.""

Bir sen biliyorsun… Biz sadece diliyoruz…

Biz içindeyken hayat, akıyor gümrah ırmaklar gibi içimizden, mecburi sensizlik yerini sükûti sessizliğe bıraktı şimdi..düşünüyoruz.

Cenazenden çok hatıraların kalabalıktı; söylenmemiş sözlerimiz, alınacak helalliklerimiz, dilenecek özürlerimiz, tartışılacak konularımız, üretilecek projelerimiz, yapılacak teşekkürlerimiz vardı daha, yoksun.. özlüyoruz.

İnsan ne çabuk alışıyor yokluğa…

Acımızda kapıldı serin ve gür sulara, terk mi etti bizi Kaymakam Bey?

*****

Acı; ağlanarak alışılan, anlaşılan bir şey herhalde.

Acına alışmak istemiyorum.

Acına alışırsam; sen yaşarken, ""senin canını acıtanları atlarım"" diye endişe ediyorum.

 ""Devletin Dervişi"" diyordu; görevli olduğun ilçenin, onlarca mahallesinde, yüzlerce yüzünü güldürdüğün Adanalı.

Devletin ilgili, saygılı, merhametli, şefkatli yüzü…

Eksildin şimdi hayatlarımızdan.

Tedirgin, tedbirli, sessizce, nezaketle girdiğin hergünkülüğümüze bilgelik ve ağabeylik kattın.

Katığın heybende azdı ama bizlerle paylaştın.

Ölmek için doğarız bilirim…

Bilirimde ""insan arsızlığından"" olsa gerek, hem zor gelir kabullenmek hem acı verir.

Engel olamayız.

*****

Ölüm seni de kendine benzetti.

Bizler ""bu gidiş nereye"" sorusunu, ruhumuzda jilet kesiği gibi derinden hissederken, senin içinde olduğun her plan, her kurgu, her gelecek ebediyen sustu.

Ölüm eski, yaşlı ama çağrışımları her daim taze, sarsıcı ve devrimci…

Ey devletin temiz yüzlü sadık dervişi!

Uykusuz kalmak, Araf"larda gecelemek, eşi-evi unutmak kadar milletin yolunda ve hizmetinde ""erken ölmek de hizmettendir.""

Bilirsin, himmetlerimiz; hizmetlerimiz kadardır.

Kendine dert, diline vird ettiğin, bağışlanmana ve makamına vesile olur inşallah.

Umarım Mevlana gibi ölümün, düğünün olmuştur.

Dervişlik tahsisle, takdirle değil, talep ve cehdle elde edilir.

Bugüne kadar milletin dervişlerini görmeye alışmış gözlerimiz ilk kez bir devlet dervişi görünce teaccub etti, bağışla…

Şimdi ebedi hayatında milletin gönlünden devşirdiklerinle esenlik içinde yaşa.