Yaz'dan sonra geldiği halde, niçin Sonbahar deniyor, bilmiyorum.

Arada, baharı saçlarından tutarak, sıcakların hükmüne teslim eden Haziran, verilen hükmün icrası için derdest ettiğ baharı idam sehpasına çıkaran Temmuz ve  yeşili, tazeliği, ıslaklığı, çiçekleri, meyveleri yetim koyan Ağustos, olduğu halde atlayarak bu ayları Sonbahar'a geliyoruz.

Hüzne...

Ayrılığa...

Acıya...

Sonbahar; baharın celladı/katili olan Yaz'dan sonra gelmektir.Katilden sonra gelen tanıdık,akraba ya da yakın gibi.

Bahardan kalana, solana, ölmek üzere olana, "elveda" demek için.

Yaz'ın kıyıcılığını "Sarıya ve Kahverengiye" boyamak, dallardan yollara düşmek için...

Sonbahar geç kalmanın değil, yetişememenin adıdır.

Koruyamamanın, kollayamamanın, kucaklayamamanın trajik vedasıdır.

Yitim mevsimidir Sonbahar. Yarım bırakılmanın, eksik koymanın, yalnız kalmanın, ıslıklı senfonisi...Güneşin orkestra şefliğinde, tabiatla birlikte icra ettiğimiz renkler armonisi...

****

Adından başka hiçbir yerinde Bahar'ı göremezsiniz Sonbahar'ın.

Koklayamaz, duyamaz, dokunamazsınız...

Fark edersiniz ki; sandığınız hem daha küçük, hem daha azsınız. Geçicisiniz sizde bu âlemde...İstesenizde "eceli" aşıp kalamazsınız, yeryüzünde...Sonbahar herşeyden önce bunu öğretir size.

Geçiciliğinizin dayanılmaz hüznünü.Ölümlü olmanın çaresizliğini.

Hayat ağacından sizde düşeceksiniz, bir gün toprağa, ilk yurdunuza...

Adınız, rengini, kokunuz karışacak kahverenginin bütün tonlarına.

Bir ölümlü olduğunuzu haykıracak, sizin Sonbaharınız...

Geride kalanlara ve tüm yaşayanlara...

Geldiğiniz gibi gitmeyeceksiniz.Yoldaşınız "yaşadıklarınız" olacak toprağın serin kucağında.

"Nasıl yaşarsanız öyle öleceksiniz"* hatta.

Sonbahar; ölümün "sarı lale" tarlasındaki provasıdır. O kadar sarıdır ki; Van Gogh bile çizemez bu kadarını.Tuvali de, boyası da, ömrü de yetmez.

Ama Evet,

Hüzün ki, biler yüreklerimizin en sevdâkâr yerlerini diyorsanız eğer; dökülmüş yaprakların yerin tozuna karıştığı bir parkta yürüyün, yanınızda en sevdiklerinizle birlikte.

Kimbilir belkide sadece bu "an" kalır sizden geriye...

* :Hadis-i Şerif