Elif adlı yazımda Paulo Coelho"nun aynı adlı son romanını değerlendirmiştim. Roman olarak başarısız bulduğum kitapta akıl-gönül süzgecime takılan tespitler ve cümleler yok değildi.

İşte ""Elif"ten"" arta kalan tortular…

Aslına sadık kaldıklarım kadar düzenleme yaptıklarım da oldu.

Eh, insanın anlatabildiği de anladığı kadardır zaten…

*****

BE:

-Parası olan değil cesareti olan yola çıkar.

-Her yolcunun en büyük yükü ""umuttur.""

-Hayat bir trendir, istasyon değil.

-Trenler yolcu kadar fırsatlar ve ihtimaller yüklenir.

-Bir şehir taşınabilir ama bir kuyu asla taşınmaz.

*****

TE:

-Meselesi olmayan hayat anlamsızdır.

-Sözler kâğıda dökülmüş gözyaşlarıdır.

-Hanibal yürümekten vazgeçince yenildi.

-Konforunuzu terk etmeden kendi krallığınızı bulamazsınız.

-Gözyaşları ruhun kanıdır.

-Önemli olan hata yapmak değil diğer yaptıklarının hatanı gölgede bırakmasıdır.

-Affedilmeye razı olanlar affedilirler.

-Nefret insanı yorar.

-Sevmek affetmek değil midir?

-İntikamla elimize geçen tek şey düşmanla aynı seviyeye inmektir.

-Çatışma kendini bulamamış ruhların işidir.

-Samuraylar çay içerlerken kılıçlarını çıkarırlardı.

-Bütün nehirler aynı denize akar, kibir hariç. Onun nehri yoktur.

-Tanrıyı bilen tarif etmeye yeltenmez, tarif etmeye yeltenen tanrıyı bilmez.

-Yağmur toprağa düşerken bile yukardan bir şeyler getirir.

*****

SE:

-Yeni aşklarında eski tecrübeye ihtiyacı vardır.

-Aşk zamanla mekânın tek noktada birleşmesidir.

-Kadın kadının doğal düşmanıdır.

-Evlilik iki buz küpünün nikâh güneşiyle eriyip tek su kütlesi olmasıdır.

-Sevmek nehir evlenmek deniz olmaktır.