Tahran'da ofiste laptop'tan Rıza Behram'dan "Divane" şarkısını dinlerken; düştü haber @trthaber in ekranına...

 

"Şair-Yazar Sezai Karakoç Vefat Etti."

 

Bir divane ölmüş Ferhat dedim, İranlı kameraman oda arkadaşıma: bir 'dava delisi' daha sırlanmış, yürümüş sevdiğine...

 

Ey sevgili, En sevgili...

 

Uzatma dünya sürgünümü benim..! diye bir ömür geçiren Sezai Abimiz Rahmete Rahmana yürüdü.

 

İçimde son dönem Konya/Karapınar?da susuzluktan açılan dev bir 'obruk' açıldı sol yanımda.

 

Ona layık olamayaşın, yeterince anlayamamış oluşun susuzluğu dilimi (dil: Farsçada gönül), boğazımı ve tüm bedenimi yaktı.

 

 ***

 

Biz aşkın en temizini onun şiirlerinden, davanın ulusunu onun kitaplarından, insanın/müslümanın, güzelini-güzelliğini bizatihi kendi hayatından/yaşamından görerek öğrenme şansına eren bahtlılardanız.

 

Herkesin görünmek istediği çağda o saklanarak yaşadı.

 

Dünyevi olanın kıyısının bile uzağında, iktisat ederek, iktifa ederek yaşadı.

 

Ahlaki ve erdemli duruşu bir deniz feneri gibi hayatın kayalıklarını işaret ediyor diye rahat rahat at koşturuyorduk deryalarda, uçurtma uçuruyorduk tarlalarda, koşarak güvenle yaşıyorduk semalarda...

 

 ***

 

Ama şimdi ölümüne şahit olan bedbahtlardan da olduk...

 

Yarımız, şimdi her zamankinden daha çok.

 

Harabız şimdi bütün harblerin ve yıkımların varisi olarak...

 

Bahtiyarlık, bedbahtlıkla nasılda kardeşmiş, onu da öğretti giderek, giderayak...

 

Ey Acı seni de vururlar birgün..!

 

İçim yanıyor ki; deryalar yetmez söndürmeye...

 

Dilim kuruyor ki nehirler yetmez sulamaya...

 

***

 

Mona Rosa yetim, şiirler öksüz, diriliş nesli ışıksız kaldı.

 

İncir kuşları, zambaklar, gül mevsimi, diriliş muştuları sahipsiz artık!

 

Bu kadar güzel söylemesinin altında ne vardı? Biliyor musunuz?

 

Mahviyetle yaşadı, heybetle söyledi.

 

Ümmeti ailesi kıldı, ailesini hasreti?

 

Yaşadıkları olan yaşayan en iyi Türk şairi kıldı.

 

Kendinin bile uzağında yaşadı.

 

Ama bizler için kıyıları vardı, adaları hep vardı, hep oldu.

 

Benliğini değil, bildiğini büyüttü.

 

Nefsinin değil neslin derdinde oldu.

 

***

 

Kravatlı mürşidimizdi.

 

Şair vaizimizdi.

 

Görünmez önderimizdi.

 

Varlığını, yaşadığını bilmek hazinemizdi.

 

***

 

Küresel kuraklık değil ama fikirsel kuraklık bitirecek insanlığı...

 

Bir gölümüz daha kurudu.

 

Bir gülümüz daha soldu.

 

***

 

Ey Mihriban Rabbim!

 

Biz razıydık, sende razı ol...!

 

Layık değiliz, bizi de layık kıl!

 

'Ey sevgili' şiirini; münacatı say, duası kıl, Rabbim.

 

Bir ömür kavuşma hasreti çektiği; sevgilisiyle hemhal, hemdem kıl.

 

Dünyada civarı uzletteydi, ahirette civarı risalete ulaştır.    

                         

***

 

Ben Yasin-i Şerif ve Esma ül Hüsna okuyacağım.

 

Sizde bu sessiz aşığa, sade dervişe, mütevazı veliye "Fatiha " okuyun lütfen.    

                                            

Lütfen...

 

Lütfen...

 

#SezaiKarakoç