Mehmet Tanrısever"i yürekten kutluyorum.

Tüm Türkiye müslümanlarının üzerine ""farz-ı kifaye"" olan bir sorumluluğu, alnının akıyla üstlendiği, hemde mızrağı hedefe fırlattığı, tohumu toprağa serptiği için…

Bu filmin ""surlarda açılan gedik"" gibi ardıllarına öncü olmasını diliyorum.

Neden sırada; Süleyman Hilmi Tunahan yâda Mehmet Zahit Koktu filmleri olmasın?

Bu millet sirk maymunlarını, tiyatro figüranlarını, batı medeniyeti bezirgânlarını yeterince hatta kusacak kadar çok tanıdı…

Şimdi ruh köklerini sulayan, gül yetiştiren, kalp temizleyen, ilim eken, ahlak parlatan, hakikati anlatan, gerçek önder ve kahramanlarını ermiş ve dervişlerini tanıma vakti değil mi?

Ne dersiniz değil mi?

Neyse, filme dönersek,

Bediüzzaman Said Nursi; bu topraklardaki her iman şulesine fitil yâda gazyağı olabilmiş çelik cesarete, kadife kalbe, okyanusca ilme ve dervişçe bir hayata sahip ender önderlerdendir.

Film onun (destansı değil) ""yaşanılası hayatını"" bir kamera biyografisi olarak gözler önüne seriyor. Baştan sona ""dava adamı nasıl olunur?"" buna ait örnekler izliyorsunuz.

Ermişler ve Âlimler böyledir.

Onlar bize ""yaşadıklarımızı sorgulatır, unuttuklarımızı hatırlatırlar.""

Filmde babasının Said Nursi"ye vasiyeti gibi bu insanlar ""davaları"" ile evlidirler.

Rus esir kampında yaptığı gibi ""ölümden kaçmazlar bilakis ölmek için acele ederler.

Halis bir teslimiyetle yaşarlar hayatı.

Bediüzzaman Said Nursi"yi tanımaya giriş olabilecek bu film, yerli yerinde ve zamanında yapıldı. Emeği geçen herkesten Allah razı olsun.

****

Filmin başrol oyuncusu Mürşit Ağa Bağ daha önce Kanal 7 ve Samanyolu TV"de diziler oynamıştı. Onu ilk kez bir sinema filminde izledim. Bediüzzaman"a benzeme ve canlandırma anlamında bence oldukça başarılı…

Şamlı Mehmet"i bir kenara not edin.

Nahiye müdürü, İsmet, Sadık, Zübeyir hepsi rollerinin hakkını vermişler.

Müziklerini de iyi buldum.

Özellikle Barla çekimlerindeki manzaralar, filmin başındaki atlı savaş sahnesi ve mahkeme salonlarındaki ""kürtçe"" diyaloglar unutulmaz.

Filmin kast"ı çok geniş tutulmuş, herkes rolünün hakkını vermeye çalışmış.

Tanrısever titiz davranmış.

Kamera açıları, yakın çekim, dekor, elbiseler hepsine emek verilmiş.

Filmdeki; zaman ve mekân seçimleri uyumlu ve etkileyici idi.

Bu film için eleştirilecek husus yok mu? Elbette var.

Mesela film daha kısa olabilirdi. Mehmet Tanrısever O son sahnede kendisi oynamayabilirdi.

Son olarak günümüz Türkiye tartışmalarına (Alevilik, Kürtçe savunma vs) değinmek ve mesaj vermek için senaryoyu zorlamayabilirdi.

Ama bütün bunlar filmin değerini azaltmıyor. Arkasından gelecek olanlara ışık tutuyor.

Tanrısever 22 yıl önce ""Minyeli Abdullah"" filmi ile işaret fişeğini atmış, ardından Sürgün gibi değerli filmler yapmıştı. Sinemacılığa ara verip sanayici olmak Ona yetmemiş belli.

Umarız bu sektörde daha yapacağı çok iş varken tekrar ara vermez.

****

Filmi mutlaka ama mutlaka ailenizle ve çocuklarınızla izleyin.

Özellikle Ortaokul, Lise ve Üniversiteli yavrularınıza mutlaka izletin.

Ben öyle yaptım 7 sınıftaki oğlum ve eşimle izledim. Kızımla birlikte tekrar izlemek istiyorum. Filmden sonra oğluma yüzlerce kitap okutarak anlatamayacağım şeyleri bu filmle anlatabildiğimi gördüm.

Film Türkiye"nin son yüzyıllık sosyal ve siyasi köklerine de flaş patlatıyor.

Yüksek ve uzun atlamak için her zaman geriye doğru gidip, hızlanmak gerekmiyor mu?

Bediüzzaman"ın bu topraklarda yaşayan insanlara verdiği mesajlar ne kadar anlamlı;

—Akıl için fen ilimleri, kalp için din ilimleri okutulmalı…

—Besmele her hayrın başıdır…

—Hazreti Ali"nin yolundaki her alevi gardaşımızdır…

—Müslümanların Cumhuriyetle kavgası yoktur…

—Türk milletinin özünde zulüm damarı yoktur…

—Şahsiyet; kılık kıyafetten önemlidir…

—İslam"ın temel hükümleri asla değiştirilemez, müdahale edilemez…

—Ben acele ettim, Kışta geldim; sizler Nevbaharlar göreceksiniz!

Mekânı cennet olsun.

****

Bu film yapılanı takdir için, yapılacakları tefekkür için

Sahip olduklarımıza teşekkür ve geçmişimizi tefekkür için izlenmeli…

Ama mutlaka!