*Mescidler Secde Mahallidir.

Mescid-i Aksa; Peygamber efendimizden başlayarak bu ümmetin hep imtihan, sınanma ve denenme mahalli olmuştur. İlk sınanmanın muhatabı Hazreti Ebubekir olmuştu. (Peygamberimizin kayınbabası ve kendinden sonra ümmetin ilk halifesi…) Mirac hadisesinde, hani O’na ‘senin Muhammedin Kudüs’e gittiğini, orada geçmiş peygamberlerle buluştuğunu, oradan da göğe yükseldiğini söylüyor’ dediklerinde; ”O söylüyorsa doğrudur” demişti. Sıddıklık o günden kalma bir ilahi mazhariyettir/nişandır/madalyadır Ebubekir efendimize. O sınavını vermişti. Kudüs ve Mescid-i Aksanın üzerinden “imanını ve güvenini” ikrar ederek kazanmıştı.

Ya biz/bizler?

Şimdi bizim imanımız/teslimiyetimiz sınavda!

Öylemidir/böylemidir/şöylemidir değil, bize sorulan!

Neredesin? Kiminlesin?

*****

*Mescitler Toplanma Mahallidir.

Mescid-i Aksa; Yeryüzüne ipi kopmuş tesbih taneleri gibi dağılmış ümmetin içtima/toplanma alanı olabildi mi?

Ezanlarına “beli” diyebildik mi?

Reel politik kılıfına bürünmüş ‘şeytani/nefsanî’ mazeret ve gerekçelere bir Selahaddin Eyyubi tekmesi vurabildik mi?

“Cihad kelimesini” iğdiş eden dâhili ve harici bedhahlara bir Osmanlı Tokadı atabildik mi?

N.Pakdil üstadın dediği gibi ‘Sabah/Akşam musluklarımızdan Kudüs akıyor mu? Hadi şöyle bir yürüyelim Kudüs’e, Mescid-i Aksaya doğru diyen yolcularımız, dostlarımız var mı?’Biz onlarca/yüzlerce/binlerce peygamberin toplandığı, toplanabildiği o aziz mekânlarda toplanabildik mi? Toplanabilecek miyiz ki? Omuzlarımız üzerinde taş değil baş taşıyorsak eğer bilinmeli ki onun en değerli yeri alındır. Alın Yüzümüzün çatısı ve derimizin Allah’a en yakın yeridir. Ve alın aklın maktaı yüze/deriye dönüşmüş halidir. Akıl tahtamızdır alın. Ve bizler akıl tahtamızla secde ederiz, kalemi, kitabı, ilmi yaratana…

Aksa’yı öp(e)meyen alna kara tebeşirde yakışır, beyaz teneşirde…

*****

*Mescidler Allah’ın Evleridir.

Hiç ‘peygamber ayağı yâda alnı değmemiş’ evlerimize sokmayız kimseyi ayağındaki ayakkabılarla değil mi? Giren kim olsa müdahale eder, niza çıkarır, kavga ederiz.

Yahudi köpekleri kuduzcasına binlerce peygamberin ayak/alın izi taşıyan o pak mescide ayakkabılarıyla girdiler. Çiğnedikleri sergiler değildi, Müslümanların onuruydu, zira iman ettikleri dinin ve kitabın tebliğcisi olan peygamberlerin aziz hatırasıydı.

Ve bu mekân Allah’ın harb ilan ettiği İsrailoğullarının torunlarınca kirletildi.

Şimdi biz kıblesi kirletilmiş, izzeti çalınmış, onuru tarumar edilmiş bir ümmetiz.

Evindeki seccaden de, camiindeki sergilerinde kirli şimdi.

Boşuna deterjana, suya sarılma!

Bu kir bunlarla yıkanmaz.

Önce neyi kaybettiğimizi hatırlayacağız (İ.Özel Ağbinin kulakları çınlasın)

Sonra her günahın tevbesinin kendi cinsinden olduğunu…

Unutmayın biz bu imtihanın talebeleriyiz.

*****

Allah’mı?

O zaten “Gayyur’dur” kimsenin yanına bırakmaz bunu!..