Evet, oldum-olası bir güne sıkıştırılmış ""anma ve kutlamalardan"" uzak durmayı, sevgimi ""tahsisle değil takdirle"" yayarak her an göstermeye çalışmayı kendime daha yakın buldum.

Bu tip batı ürünü ""ambalajında sevgi"" ama içerisinde ""ticari kaygı"" taşıyan insanları annelerinin kucağından, babalarının ellerinden ve sevgilinin yanağından önce ""AVM"lere ve alışveriş merkezlerine"" gitmeye mecbur eden sentetik günlere hep mesafeli oldum.

Bu günleri icat edenlerin;

Sevgililerden çok ıtriyat ve parfümericileri

Annelerden çok bluz ve terlikçileri

Babalardan çok ayakkabı ve gömlekçileri sevindirmeyi amaçladıklarını düşündüm.

""Cennetin ayakları altındaki"" bir varlığı bir gün değil, bir ömür sevmeli değilmiyim?

""Babanın ümmetine yollanan bir elçi"" olduğu bildirilirken O"na bir gün ne kadar yeter ki?

""Süleyman"ın Belkıs"ına, Yusuf"un Züleyha"sına"" bir yılda bir gün… Akla ziyan değil mi?

Siz siz olun sevdiklerinize ""yüreğinizi değil elinizdeki hediye paketini"" götürmeye iten her türlü sanal-banal tüm seranomilerden uzak durun.

Çünkü anneler ve babalar gözlerimize ve yüzlerimize bakarlar, ellerimize değil!

Onların özlediği beklediği biz ve sevgimizdir birde torunları…

Poşetlere, jelâtinlere sarılmış paketlerimiz asla değil.

***

""Babalar günü kutlamalarının"" antik Roma"ya kadar uzandığı ifade edilse de inanın bunu ispat eden hiçbir kesin bilgiye ulaşamadım.

Bu kutlama etrafında onlarca ""mit ve efsanenin"" oluşturulduğu yeni, tipik ve modern bir yirminci yüzyıl icadı.

Hemde ABD eliyle!

Hikâye şu!

İlk kez  ""Babalar Günü Kutlaması"" 19 Haziran 1910 yılında Washington"un Spokane şehrinde yapılmış. Arkasından ABD"nin diğer eyaletlerine dağılmış.

ABD başkanı Calvin Coolidge 1924 yılında bu kutlamaların resmi olarak tüm ülkede yapılmasını sağlamış.

1966 yılına gelindiğinde ise dönemin ABD başkanı Lyndon Johnson her yıl Haziran ayının 3. Pazar günü ""Babalar Günü Kutlamaları"" yapılmasına dair bir bildiri yayınlamıştır.

İşte bugün tüm dünyanın yaptığı kutlamaların ortaya çıkışı bu şekilde…

Klasik bir ABD yapımı yani…

***

""İptali mümkün olmayanın ıslahı yoluna gidilmesi"" kadim bir İslam geleneğidir.

Madem sözün burası babalık ve babalara geldi…

Bakın hem evlat hem baba olmak bende hangi duyguları çağrıştırdı?

Yol işaret levhaları sayılacak birkaç önemli hatırlatma ve tespiti çakalım alış-veriş merkezlerine giden yolların banketlerine ve görünür yerlerine.

Her çocuk doğuncaya kadar ""anne karnındadır"" ama ölünceye kadar ""babanın aklındadır.""

Anneler çocukları dokuz ay taşır. Babalar anne ile çocuğu (birlikte) gönlünde bir ömür taşır.

Anneler çocuklarının üstüne şefkatini, babalar servetini örterler.

Çocuk hayatı annesinin akrabalarından, babasının dostlarından öğrenir.

Anneler çocukları için ""güvenli limandır"" babalar ""sağlam deniz feneri.""

Evlatlar annelerin hep el temasında, babalarının göz temasındadırlar.

Evlatlar annelerinin ""dizine yatarak"", babalarının ""sözünü duyarak"" teskin olurlar.

Evlatlar annelerinden ""göl"de yüzmeyi"" babalarından ""denizde kürek çekmeyi"" öğrenirler

***

Peki, başkaları neler demiş alın onlardan da birkaç örnek;

—İnsan babasına hak ettiği saygıyı ancak baba olunca duyar.(Goethe)

—Babanın erdemleri çocukların servetidir. (Anatole France)

—İnsan yaşlandığını babasına benzemeye başlayınca anlar.(Anonim)

—Babanın mirasını istiyorsan, bildiklerini öğren, parası zaten senin ve onu çabuk harcarsın.(Sadi)

SONSÖZ: Babanıza-Annenize sevginizde cömert olun ki, onları sizin için seçen de size cömert olsun.

Yani bırakın GÜNÜ!

BABANIZA BAKIN!