""19 Nisan 1919"daTrabzon"a çıktım.""

Hayatta her olayda binlerce farklı görüş ve fikir olmasının sebebi herkesin durduğu yerin farklı olmasıdır. Bu konum farkı: görüş açısı olarak düşüncelerinize yansır. Aslında düşüncelerimiz durduğumuz yerle o kadar alakalı ki fiziki mekânımız fikrende bize mekânlık eder.

Kurtuluş savaşımızda bundan yeterince nasibini almıştır.

Nereden çıktı şimdi bu diye soracaksanız peşinen söyleyim.

Bir kitaptan.

Yazının başlığını isim olarak almış TİMAŞ tarafından basılmış kitaptan.

Ve tarih ""Nutuk"u"" her şeyin anlatıldığı ve doğru anlatıldığı kesin kabulüne teslim olanları yalanlamaya başlamışken, kitapseverlerin tezgâhına bu kitap düştü.

Yazarı: Mustafa Armağan.

Kurtuluş savaşının (kendi tabiri ile) ilk beşlisinden biri.

Atatürk"ün en yakını olarak anılan ama niçin idamla yargılandığı sorgulanmayan adam!

Resimleri sansürlenen…

Başarıları unutturulan…

Hayatı boyunca gözaltında yaşayan…

Onun zaviyesinden (penceresinden)!

Nutuk adlı kitap 1927 yılında yapılan ikinci büyük kurultayda""Türkiye Cumhuriyeti"nin temel kitabı"" olarak onaylanmıştı.

Orada yazılanlara olayların kalbinde yaşamış bir askerden itirazlar, tashihler, tenkitler…

*****

Kazım Karabekir Paşa ilk kez durduğu yerden gördüğü ve şahit olduğu tarihi hakikatleri 1933 yılında kaleme almış; ama tam bir toplumsal linçe uğramıştır.

İstiklal Harbimiz adlı kitabından 3 bin adet bastırdığında: dünya başına yıkılmış, matbaa basılmış, kitaplar toplatılmış hatta alınan formalar itfaiye araçlarına doldurulup Bakırköy civarındaki kireç ocaklarında yakılmıştır.

O koca paşa kitabını yeniden sağ salim basmak için 1951 yılını beklemiştir.

Bugünlerde çokca konuştuğumuz iade-i itibar çabalarına o tarihlerde başlamıştır.

Kime mi?

İstiklal Harbinin bilinmez ve tanınmaz kahramanlarına…

Üstelikte bazılarının da itibarlarından eksiltme pahasına.

Tarih en çok bu yüzden değerlidir. Toplumsal hafızadır ve yaşanmışlıkları asla ebediyen saklamaya izin vermez. Gerçeklerin de eninde sonunda ortaya çıkmak gibi kadim bir şakacılığı vardır.

Okuduklarımız bazen beynimizi buruyor. İçimizi eziyor, katlanılası zor sancılar salıyor ruhumuza…

Ama o ki gerçek; gerçek gıdasıdır hayatın

Bayramola…

*****

Ancak okuyarak işitebiliriz bu İstiklal Harbi gazisinin çığlığını.

Ancak okuyarak anlayabiliriz hakikati.

Okumaktan başka yolumuz yok.

Tarihimizi, hayatımızı bir yâda bin yalana teslim etmemek için okuyacağız.

Akilce, adilce, çokca ve bolca…

Bu bir çağrı kitap okumaya.

Bu bir saygı duruşu seremonisine davet.

Eski hikâyelere birde buradan; Doğu orduları komutanı Mareşal Kazım Karabekir"in gözünden bakalım. En iyi teknik resimler en az üç açıdan bakılarak çiziliyordu değil mi?

Nutuk"tan bakanlar

Birde İstiklal Harbimiz"den baksınlar.

Ve varsa daha diğerleri…

Doğru tarih iyi talihten değerlidir.