Adam bir dağı sırtlamıştı, dağın üstündekilerle birlikte…

Üç vakitten ikisi dolmuş, biri; önde kalmıştı.

Gece yürüyüşlerini, ikindi yağmurlarını ve seherin seslerini kuşanmıştı

Yalınyürek.

Sadağındaki son oku

Nefsine

Sapanındaki son taşı

Calut"a saklayarak.

Yola çıkmıştı adam.

Gündüz; rüyalarını sayıklayarak…

Gece mucizelere bakarak!

Yanında yakınında dua yüzlü melekler, melek ruhlu dualarla

Ağlayarak…

*****

Ölecek gibi değil ölerek yürüdü

Çürümüş insan cesetleri arasında kaybolmadan

Yalınayak.

Hangi mazlumun çeşmesi idi akan

Hangi yetimin gözyaşı idi pınarları dolduran

Bilmedi bilemedi.

Sadece yolu Elazığ"a vardığında duyuldu sesi; inledi…

Ah ""gakkoşlarım"" dedi.

Yazgısı yolda yazılmış yolcular gibi gitti gitti…

Yoluna çıkan helalilere de haramilere de selam verdi.

Yalnızdı, yazgısı yazılmıştı.

Kudüs"e vardığında herkesle helalleşti.

*****

Kılıca, Devlete mukabelesi sözle oldu.

Kılıcını kınında

Devleti başında tuttu.

Şehre varıp heybesini halkın önünde boşalttı.

Dökülen inançtı, imandı, en çok da umuttu…

Muştumu? Müjdemi?

Onu bu kadar koşturmuştu!

Mescid-i Aksan"ın önünde, bir taşın üstünde, konuşurken dünyaya

Mekân silinmiş, zaman durmuştu…

""İnanmak başarmaktır"" fısıltısını ben daha duymadan

Tüm âlem duymuştu.

Sandıkta saklanan yâda sayılan ne ki?

Sadağındakine bak!

Her sandık; sadağımızdakilerden doluyor boşalıyor.

""Anlayan"" hiç kaybetmiyor.

""Anlamayan"" seçim kazanıyor.