Evlilikte "görücü usulünü" bilmeyenimiz yoktur.

Damat adayına uygun gelini arama bulma görevini anne-baba üstlenmiştir. Özellikle de "anne" tabi ki.

Anneler öncelikle kız kardeşlerinin kızlarına sonra erkek kardeşlerinin kızlarına bakar uygun gelin adayı ararlar. Akrabadan bakarlar ki( hem teyzesi hem kaynanası olsun) yâda (hem halası hem kaynanası olsun), sağlıkta ve yaşlılıkta kendilerine hürmet ve hizmet tam olsun. Yoksa mahallesinden, çevresinden illa tanıdığı hizmet ve becerisini beğendiği kendisine karşı koymayacak, yumuşak huylu gelin namzetleri bulurlar. Annenin aklında oğlunun talepleri ve beklentileri kadar kendini yaşlılıkta sağlama alma duygusu da at başıdır. Çift kementle daha işin başında bağlanan gelin daha uysal, uyumlu, itaatkâr ve vefalı davransın.

Hepsi bu kadar mı?

Değil elbette, bu kadim uygulamanın ailelere ve eşlere sayısız faydalarının olduğu da söylenebilir.

Damadın tecrübe eksiğini anne- babanın ki ile takviye etmek. Yaşamışların öngörülerine itibar vermek elbette içinde sayısız artılar da taşır.

Fakat öyle yâda böyle "birilerinin birisi hakkında" çok önemli hayati kararlar vermesinin adıdır "görücü usulü" evlenmek.

*****

 Buradan mı bulaştı bilemem ama siyasette de "görücü usulü" uygulamasının çok yaygınlaştığı bir ülke Türkiye.

Siyasette anne-baba yerine genel başkanı, damat yerine de halkı koyabilirsiniz.

Yerel yâda genel seçimlerde çoğu zaman yaşanan "dilemma" şu değil mi?

Büyük halk çoğunluğunu aday olarak, partilerinin listelerinde görmek isteği isimleri, son gün listede göremeyince  "eli böğründe "kalmakta…

Liderler de çoğunlukla halkın taleplerinden ziyade kendi kişisel şartlarını "aday yeterliliği" olarak sunmakta.

Halk, seçtiğim aday; halimi hatırımı sorsun, telefonuma çıksın, tayin, yatırım, atama, düğün ve cenazemde yanı başımda olsun derken.

Genel başkanlar ise seçilenler;  arıza çıkarmasın, gurup kararına uysun, her emrime olumlu parmak kaldırsın diye beklemekte.

Halk "ihtiyaç" derken…

Genel Başkanlar "itaat" demekte…

Halk "yerellik" beklerken…

Genel Başkan "yanındalık" beklemekte…

Halk "il"im" için derken…

Genel Başkan "kendim" demekte…

*****

Ailelerin saadeti kayın valideye, ülkenin selameti genel başkanlara havale edilmiş bir ülkeyiz velhasıl.

Çünkü onlar seçiyor eşimizi ve yöneticilerimizi.

Yatacağımızı da oy atacağımızı da bizler belirleyemiyoruz!

Zürriyetimiz analarımızın, hürriyetimiz genel başkanların iki dudağı arasında.

İstişare tamam.

Tecrübe tamam.

Ama kendi seçmediği ile bir ömür aynı evde kendi seçmediği ile bir ömür aynı şehirde-ülkede yaşamak zor be Usta!

Oysa insan biraz yediği birazda seçtiğidir.

Seçimlerinize dikkat!