Kahvaltı saatinde gelen şehadet haberleriniz çaylarımızın ""kandan katığı"" oldu.

Demliklerimiz, bardaklarımız adeta kanlarınızla doldu.

Sofralarımızdaki bal acıdı…

Şehitleri hastanelere taşıyan ambulansların çığlıkları gibi…

Zeytinlerin hepsi simsiyahtı…

Yar yolu, evlat yolu gözleyen annelerin-genç kızların gözleri gibi…

Domatesler ""dilimlenmiş ana yüreklerine…""

Ekmeğimiz ellerimizde kefenlerimize dönüştü.

Bizler Çarşamba gününe mahmur gözlerle uyanmaya çalışırken

Hakkâri"de yirmi dört civanmert daha toprağa düşmüştü.

****

Biz ince belli cam bardakta tavşankanı çaylarımızı içelim…

Çocuklarımıza doyasıya sarılalım, öpelim, koklayalım…

Yeni evlerimizi, arabalarımızı özgürce alabilelim…

İbadetlerimizi, ziyaretlerimizi rahatça yapabilelim…

Evlenelim, işe girelim, okula başlayalım, tatile çıkalım vs…

Ve daha binlerce şeyi, binlerce kez güvenle yapabilelim diye…

Onlar orada hayatlarının baharında, başlangıcında, en taze yaşlarında toprağa düştüler.

Bizim için, bizler için…

Bizi sahip olduklarımızı korumak ve devam ettirmek için.

Onlar bizler için şehit oldular.

*****

Ben burasındayım işin.

Varlığımızın, sahip olduğumuzun bekçisi, nöbetçisi gerektiğinde ölücüsüdür askerler.

Bu kolay anlaşılası, algılanası ve hatırlanası bir şey değil.

En çok buna kahroluyorum.

Sıradan adli yâda adi bir olay muamelesi görmesi yok mu bu ölümlerin

Bu öldürüyor ve cesedimi yerlerde süründürüyor adeta.

Hiçbir şey olmamış gibi devam etmek yaşamaya(çürümeye-kokuşmaya).

Siyasilerin açıklamalarına kızmak, yetkililerin tehditlerine gülmek, eleştirmek…

Ama kendi hayatımızda da hiçbir şeyi değiştirmeden umarsızca yaşamaya devam etmek.

Dizimize, okeyimize, eğlencemize gırgırımıza kısa bir ara verip kaldığı yerden tekrar başa dönmek!

Doğru mu?

*****

Ya o şehit haberlerinden biri birazdan sizin kapınızda olsaydı.

Komutan, hemşire, ambulans vs.

İnsan: kendini başkasının yerine de koyabilen bir varlıktır.

Empati yapabilen.

Hadi o zaman 26 Şehit anısına 26 gün onların anaları, babaları, eşleri, çocukları, yakınları olalım.

Şehadet"in hüznünü, kıvancını, acısını, yarasını birlikte kuşanalım.

Hepimiz şehit ailesi olalım.

Olalım ki şehitlerin ruhu şad olsun, ailelerinin acısı hafiflesin.

Olalım ki katiller de bilsin: Öldürmekle bitmeyiz biz.

NOT: Yazıyı kaleme aldığımda sayıları 26 idi. Duam artmasınlar.