Hayat; bir 'manzaranın seyir terasından' izliyor gibiyiz. Her şeye yukardan ve uzaktan bakıyoruz. Modern insan seyir terasları arasında bir yolculuk gibi algılıyor hayatı. Gidilip görülecek, eğlenilecek, foto çekilinilecek (hatta selfie-özçekim) yapılacak, sosyal medyada paylaşılacak sonra; sonrası yok...'

Bakın ben ne kadar mutluyum, kudretliyim, güzelim, zenginim, gezginim sonra; sonra gelsin favlar, gelsin yorumlar...

Bu bir aldanış, bir kokuşma, bir çürüme hatta tükeniş.

İnsanın kendinde saklı, gizli olanı değil; kendini 'pay olarak ortaya sürmesi' görsel olana içsel olanın kurban edilmesi. Birikimin değil bedenin, bilginin değil cesedin, emek verilenin değil, hazır bulunanın yarıştırılması.

***

İşte 11 ay bunun gibi müptezelliklerin çığlığının en çok duyulduğu zaman dilimidir. Asli ihtiyaçların herkesçe giderildiği aylar. Bu esnada abartanlar, parlatanlar, şarlatanlar da yukardaki müptezelliklere açık kapı bulduklarını sanıp hayatı foto romanlaştırıyorlar belki.

Ramazan yakar.

Etimolojisinin içinde gizli manaların biri ile; bu fotoları irade şöminesinin, takva odunlarının yandığı hakikat ateşine atar. İnsan kendi istek ve arzuları ile cam kaplı balkonlardan, seyir teraslarından aşağı iner, insanların arasına, hakikatine? Hatta ilk on günden sonra bu iniş içe doğru bir yolculuğa dönüşür.

Tokluğu tek hal olarak bilen insan yanıldığını anlar. Suya her dem erişebilmek rutindir zehabına kapılan insan, yanılsadığını algılar. Hayatta başka kokularında olduğunun farkına varmasında; kendi ağız kokusunu duyumsamak, başat rol oynar. Kendinde hâsıl olan halsizlikle; güçsüzleri gözleri görmeye başlar toplum içinde. İftara doğru başlayan başağrısı; hastalara empatimizi geliştirir, sağlıklı olmanın ne menem bir ziynet-hazine olduğunun altını kalınca çizer.

***

Ramazan yıkar.

Etimolojisindeki bir diğer manasında olduğu gibi. Bedenimizden başlayan temizlik içimize doğru sürer yağmur rahmetiyle. Kirlenmişliğimize sebep olan, kibir, oburluk, bencillik, şehvetperestlik; orucun rahmet sağanağında erimeye, çözülmeye başlar. Seyir terasından sokaklara ineriz. Sokaklardan evlere odalara...İnsan kendi hakikatine en hızlı oruçla seyahat eder. İnsanı oruç kadar insan kılan bir başka ibadet yoktur.

***

Ramazan yapar.

Yeni bir insan yapmaz ama yenilenmiş bir insan yaptığı kesindir. Oruç mahrumiyeti nimete, zahmeti rahmete, eziyeti ziynete, yoksunluğu varsıllığa çeviren-tebdil eden regülatördür. O ki insan aczini idrak eder, sınırlarını tayin eder o vakit alır insanlığının 'tapusunu'. Sınırsız tapu mu olur. Tapu olmaksızın ev mi yapılır? İş yer mi? Tarla mı? Bahçe mi? Ramazan mekânsız olana (ruha) mekân olabilme yetisini yeniden tecdit eder. İnsan ancak oruçla kendi farkındalığını inşa eder. Kendini bilen rabbini ve diğerlerini de bilir. Modern insan kaybolmuşluğundan Ramazanla sıyrılır. Oruç her yıl gelir ve sizi kendi evinizde mekânınızda tamir eder, tadil eder, kâmil eder. Hayırlı Ramazanlar...