Herşeyi, bireysel günahlar/sevaplar üzerine odaklayan bir din anlayışı kabul edilemez.

 

 

Öyle olsaydı, Hz Ali Sıffin'de kendisine suyu yasaklayan Muaviye'ye su yolu açarmıydı?

 

 

Ya Hz. Hasan neden 6 aylık halife ve güç elindeyken, Muaviye ile görüşmeler yapıp, anlaşmaya imza atıp müslüman kanı dökülmesini engellemek için geri adım attı?

 

 

Hz Hüseyin, Mekke'de, Hacc esnasında hacı olmayıp Kerbela'ya gider miydi kendi nefsini düşünseydi?

 

 

Yapardı Haccını, kılardı Namazlarını, sevaplarını biriktirirdi.

 

 

Neden canını vermeyi göze aldı? 

 

 

Üstelik aile bireyleriyle, Peygamber evlatlarıyla birlikte.

 

 

Kerbela'da yok edilen, başları kesilen Peygamberin evlâtlarıydı ama aynı zamanda islam dininin özüydü çöle düşürülen.

 

 

Oradaki savaşın aslı, bireysel değil yönetimsel yanlışa karşı çıkma ile ilgiliydi.

 

 

Yani toplumsaldı.

 

 

İslamda artık toplumsal değerler ve kurallar öne çıkmalıdır. 

 

 

Kamu yararı felsefesi, gelecek felsefesi, kamu malı kullanımı, gençliğin yeniden inşası, yolsuzluklara bakış, liyakatsizlik, adalet anlayışı, insan haklarına bakış, çevre ve hayvan hakları, düşünce özgürlüğü, bir arada yaşama, toplumsal ahlak, kentlilik, nitelikli eğitim çalışmaları, değerler vs.. Yeni baştan ele alınmalı. 

 

 

Toplumu oluşturan katmanların katılımı ile yepyeni, gelişmiş bir toplum inşa edilmelidir.

 

 

Aslında birbirinden kötü, çapsız yöneticilerin elinde mazlum ve mağdur yüzmilyonlarca müslümana borcumuzdur bu.

 

 

İslâm toplumu ve mensupları bizden bunu bekliyor.

 

 

Çesitli vesilelerle tanıştığımız başka ülkelerde yaşayan kardeşlerimizden en çok duyduğumuz bu dileği gerçekleştirmek üzerimizde borç olarak duruyor.

 

 

Bu vizyon; sadece irade koyabilecek, has müslümanlara özgü, gerçekleştirilebilir bir devrimdir.

 

 

Tıpkı Resullerin gerçekleştirdiği gibi.

 

 

Dönem dönem bu tür devrimciler ortaya çıkmış ve toplumlarını dönüştürebilmislerdir.

 

 

Bu gün güçlü bir irade var. Bu gün değilse ne zaman?