Zerre kadar menfaat bir cümle kainat kadar yük değilse yüreklerde, adalet mülkün temeliyken titretmiyorsa vicdanları, seçende seçilende ortaktır bu sorumluluğa…

Vak-ti zamanında insanlar belli bir makama getirilirken,mevki tayini söz konusu olduğunda bir üzülür,birde sevinirlermiş!Hadi sevinmeleri doğal,sizce neden üzülürlermiş?

Çünkü her konumun her koltuğun yüklediği sorumluluk ve mesuliyetin verdiği ağırlık insanı derinden etkilermiş… ya şimdi?

Bir zamanlar bu ciddi sorumluluğu duyanların başında gelen Hz. Ömer, son anlarını yaşarken kendisinden yerine  oğlunu tayin etmesini istemişler, halife kendinden beklenen tüm samimiyetle şöyle cevap vermiş:

-Bir evden bir kurban yeter!

Ne kadar manidar, devraldığı görevi ne kadar önemseyen bir ruh hali ve kifayetsizlik korkusu… Halife halife iken "kurban" gibi iddialı bir kelimeyle   makam-ı devri bertaraf ediyor!

Günümüze gelecek olursak; kimsecikler bir makama gelirken böyle bir tereddüt duyup endişelenmiyor, sanırım getirisi götürüsünü gölgede bırakacak kadar nefisleri esir almış!

Halbuki bütün mevkilerin sahibi olan halk, gereği yerine getirilmezse hakkını yüklenen  idareciden korkulacak bir bedelle ilahi adalet önünde hesap soracaktır. İşte bu sorumluluk bilincini taşıyan,yaşantısıyla örnek şahsiyet olan Hz Ömer halifelik döneminde ,ashabın zenginlerinden olan Abdurrahman bin Avf "tan ödünç para ister.Şaşıran Abdurrahman sorar:

-Ya emir el "müminin, ödünç parayı benden mi istiyorsun? Halbuki hazine senin elinin altında.Oradan istediğin kadarını alabilirsin.Hatta istediğin zamana kadar da geciktirebilir,sonra ödeyebilirsin.

Halifenin buna cevabı düşündürücüdür:

-Evet ey Abdurrahman, ödünç parayı senden almak istiyorum da elimin altındaki hazineden almıyorum.Çünkü hazineye bütün  millet ortaktır.Herkesin onda hissesi vardır.Ben oradan aldığım ödüncü ödeyemeden ölürsem tüm milletle helalleşmek zorunda kalırım ahirette. Bu da beni korkutur.Ama senden ödünç alsam,ödemeden ölsem ahirette sadece seninle helalleşirim.Bu ise göze alınabilecek bir helalleşme olur.

Günümüzde ise  sürece bakınca, sorumluluk anlayışının ne kadar yara aldığını, yozlaştığını görüyor ve dost meclislerinde söylenip duruyoruz.

Her dem adaletin hüküm sürdüğü yönetme mekanizmalarında, baş aktörlerin, Salihlik elbisesiyle süslü olmasını diliyoruz… Fazileti arayan, hayrı çoğaltıp şerri azaltan mülki amirleri bulup doğru kararlara kani olabilmek duasıyla!