Alemlere Rahmet, mahsun gönüllere umut olan, iki cihan serveri muhteşem peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v.) muhabbetle anılıyor.Hazırlıklar haftalarca sürdü.Sayın Adana Müftüsü İsmail Canbolat bey başta olmak üzere, tüm toplumsal kanaat önderleri, mülki amirler ve duyarlı halkımız, tek yürek oldu Adana'yı heyecanlandırdı.

Hz.Muhammed (s.a.v.) efendimizin dünyaya teşriflerinin kutlandığı bu mübarek günlerde Efendimizi anlamayı ve sünnetiyle amel etmeyi nasip etsin Yaradan.

Yeryüzü küfür ve şirkin sonsuz sıkıntısına gark olmuşken, doğan kız çocukları diri diri toprağa gömülüp, cehalet diz boyu olmuşken, Miladi 571 Nisan ayının yirmisi, Rebiülevvel ayının onikinci gecesi Efendimiz dünyamızı şereflendirdi.

Günlerden pazartesiydi ve bir seher vakti, mütevazi bir evde kainatı sonsuz sevince gark eden Alemlerin Efendisi dünyanın manevi şeklini getirdiği nurla değiştiren sevgili Peygamberimizin doğumları gerçekleşti.

Güne sığmayan, haftalarca kutlanan bu kutlu doğum, Peygamberimize olan muhabbetimizi arttırma yolunda önemli bir adım olmalı ve O'nu hakkıyla tanımamız için vesileler oluşturmalıdır.

Kendi adıma bu yazı için biraz geç kalındı, ancak aşağıda yazılanları bilenlere tazeletmek yada duymamış olanlara aktarmak adına zamanlama sorunumuz olmasa gerek.Sevgili peygamberimiz her haliyle örnek bir zattı, bu yazı vesilesiyle kalemimizin müsade ettiği kadarıyla özelliklerinden bahsedelim ve bizde bildiklerimizi tazeleyelim istedim.

Peygamberimiz çok konuşmaz ve daima düşünceli haliyle göze çarpardı.Boş şeylerle uğraşmaz, kötü söz söylemezdi, her zaman ağırbaşlıydı.Dünya işleri için hiç kızmazdı, umanı umutsuzluğa düşürmezdi, hiçkimsenin kusurunu araştırmazdı, affediciliği sayesinde intikamdan uzaktı.

Peygamberimiz hoşlanmadığı birşey hakkında susardı, gerçeğe aykırı övgüyü kabul etmezdi; sade kıyafet giyer, gösterişten hoşlanmazdı.Sıkıntılı hallerde kabalaşmaz, bağırmazdı.Konuşurken etrafındakileri adeta kuşatırdı.Kimseye hakkında hayırlı olmayan sözü söylemezdi.Kendi şahsı için asla öfkelenmez ve öc almazdı.

Peygamberimiz kapısına yardım için gelen kimseyi asla geri çevirmezdi.Kelimeleri parıldayan inci dişleri gibi tatlı ve berraktı.Yanında en son konuşanı, ilk önce konuşan gibi dinlerdi.Adet üzere sarf edilen hiçbir kötü sözü ağzına almazdı.

Peygamberimiz fakirler ile beraber yerdi, onları hiç ayırt etmezdi.Sıradan değildi ama sıradan insanlar gibi yaşardı.Hiç kimseyi ne yüzüne karşı ne de arkasından kınar, ne de ayıplardı; düşmanlarını affetmekle kalmaz, onlara şeref ve değer verirdi.Lüzumsuz yere konuşmazdı.Bulunduğu mecliste ayrıcalıklı bir yere oturmazdı...

Sünnetini yaşayan ve yayan bir ümmet olabilmek duasıyla