Adana Devlet Tiyatroları birbirinden güzel oyunlara ev sahipliği yapıyor.Aralık ayı proğramı pek çok sanatseveri Hacı Ömer Sabancı Kültür Merkezi sahnesine çekti.Bizimde payımıza Recep Bilginer'in yazdığı, Zafer Kayaokay'ın yönettiği Yunus Emre adlı oyun düştü.Oldukça geniş olan oyuncu kadrosu, (54 kişi) sahneyi tamamen dolduran oyunculuk, seyirciyide kısa sürede avucunun içine aldı.2 saat 10 dakika gibi bir sürede 2 perde şeklinde oynanan oyun, sahne ışıkları ve kostüm zenginliği ile de hoş bir görsel şölendi.

Devlet Tiyatrolarının tanıtım kitapçığında oyun için şu sözler yer alıyor

' VE TANRI OL DEDİ '

Tasavvufun, Tanrı'ya uzanan zor ve çetin yolun dramatik ve trajik anlatımı Yunus Emre...

Anadolu coğrafyasının 1200'lü yıllardaki durumu, yaşam biçimi, ayakta kalabilme çabası Yunus Emre'nin dilinden Türk tiyatrosunun duayeni, yazın ustası merhum Recep Bilginer'in kalemi ile can buluyor.Bir taraftan Moğol baskısı, bir taraftan taht kavgası ve Anadolu insanının acıları, sancıları, yaraları Yunus'un nefesi ile tedavi oluyor.

Yukardaki tanıtım metni konusunda yorum yapacak bir konumda değilim ancak oyunda dikkatimi çeken ve garipsediğim birkaç ayrıntı oyun sonrası beni daha çok rahatsız etti.Salonun yarısı öğrencilerden diğer yarısı da sanatsever yetişkinlerden oluşan bir izleyici kitlesiydi.Oyun içerisinde Tanrı kelimesi o kadar yoğun kullanıldı ki, molla olarak tabir edilen ancak yanlış tavır ve davranışlar içerisinde olan bir grup sadece yaratıcıya Allah diye seslendi ve sadece onlar selamlaşırken Allah'ın selamı olan 'Esselamü Aleyküm' lafzını karşılıklı kullandılar.Eğer kasti bir durum söz konusu değilse ki 'oyun bütünü gayet güzeldi' kasıt olduğunu düşünmüyorum, neden Yaradan'a Allah yerine Tanrı demeyi uygun gören bir sanat yapımız var yada soruyu şöyle değiştirsek; eğer sanat halk içinse Anadolu'yu anlatan bir oyun izliyoruz, Anadolu'da kaç adet insan Allah yerine Tanrı lafsını kullanır?

Son söz Yunus Emre'den

Gelin tanış olalım

İşi kolay tutalım

Sevelim sevilelim

Bu dünya kimseye kalmaz