Öncelikle eğitimin içinde olabilmek için öğretmenlik mesleğini seven insanların bu işin içinde olması gereklidir. Çünkü eğitim süreci çok meşakkatli ve özveri isteyen bir sistemdir. Öğrencileri kendi evlatları gibi gören ve onların atacağı her adımın ne gibi sonuçlar doğurabileceğini tecrübesiyle anlayabilen ve ona göre öğrencilere yol gösterebilecek eğitimcilerin olması eğitimde en önemli esastır.

Günümüzde öğrencilerimizin büyük çoğunluğu, ailelerin ekonomik ve sosyal problemleri yüzünden ailede gerekli görgü ve eğitimi alamamaktadır. Bunun yanı sıra öğrencilerin en çok etkilendikleri ve daha sonra topluma uyum sağlamda büyük problemler oluşturan sorunlarla karşı karşıyadırlar.

  Bu sorunların başında öncelikle denetlenmediği takdirde öğrencileri olumsuz yönde etkileyebilecek televizyon programları gelmektedir. Toplumumuzda mekân olarak ve ekonomik statü olarak insan davranışlarında farklılıklar göstermektedir. Bu aynı zamanda hareketlerin değerlendirilmesi ve ahlaksal bazda da farklılıklar göstermektedir. Eğer bireylere ailede temel değerler verilmediği takdirde kişilerin etkilenme olasılığı daha fazladır. Onun için ailede çocuklarımıza temel doğruları verebilmeli ve toplumun içine girdiği zaman çocuklarımızın ayakta durabilmesini dolayısıyla dejenere olma ihtimalini azaltabilmemiz mümkündür. İnternet kâffeleri ise, bir oyun yeri olmaktan ziyade öğrenci davranışlarını bozan mekânlar haline gelmişlerdir. Öğrenci hala kendi denetimini sağlayamadığı için maalesef eğitim zayiatı olarak önümüze gelmektedir. 
 

  Aslında eğitimin içinde olabilmek, örnek olabilmektir. Ailede anne baba olarak, sokakta arkadaş, mahallede komşu olarak, okulda öğretmen olarak örnek olabilmektir. Kendimizi düşünmeden önce tertemiz çocuklarımızı düşünebilmek ve geleceğimize hizmet edebilmektir.

Okulda eğitimin içinde olabilmek öğrenciyi anlayabilmek ve onu doğru yollara kanalize edebilmektir. Öğretebilmenin en önemli şartı öğrencilerin öğretmenlerini sevebilmeleri ve onlara güvenebilmeleridir. Öğrencileri yıldırmak, korkutmak ve zorlayarak eğitmek mümkün değildir. Çünkü hiç kimse sevmediği yerde durmak istemez ve sevmediği insanları dinleyerek öğrenmek istemez. Onun için ders anlatmadan önce eğitimcinin öğrencilere kendisini her yönüyle kabul ettirmesi gerekmektedir. Ondan sonra eğitimcilerin anlattıkları hem kalıcı hale gelir hem de zamanla davranış haline dönüşebilir.

  Eğitimin içinde olabilmek davranışınla, söylediğin sözle ve kişilerle kurduğun olumlu ilişkilerle olmalıdır. Çünkü söylediklerini uygulamayan bir eğitimcinin öğrencilerine nasıl bir yardımı ve inandırıcılığı olabilir. Bir insanın devamlı doğruluktan söz etmesinden sonra yalan söylemesi gibi bir iştir bu. Bunun inandırıcılığı nasıl olabilir ki söyler misiniz? Eğitimin içinde olabilmek tertemiz yavruların sorumluluklarını alarak üzerimize düşeni lakıyla yerine getirmektir. Üzerimize düşen görevi yerine getirmenin mutluluğunu yaşarken başımız dimdik gezebilmektir. Aynı zamanda üzerimize düşen görevin hesabını verebilecek kadar ruhumuzun ve vicdanımızın rahat olmasıdır. 
 

  Kendimizi eğitimin içinde görmek istiyorsak üzerimize düşen bütün görevleri her alanda yerine getirebilmeliyiz. O zaman yetiştirdiğimiz insanların vebalini üzerimize almamış ve görevimizi tam olarak yapmış oluruz. 
 

Ne mutlu ülkemizde eğitimin içerisinde gerçekten var olabilene ve ne mutlu bütün davranışlarıyla eğitime destek verenlere…