Bilemiyorum kaç yıl sonra ama şu günlerin nasıl zor yıllar olduğu üzerine yüzlerce araştırma kitap ve filmler yapılacağından eminim. Bizler haberlerde izlediğimiz Aziz Nesin’in romanlarına taş çıkartacak olayları (senaryo değil gerçek)izledikten sonra sanki hayat normale dönmüş gibi bir dizi ya da filme geçip, ertesi gün de işe gidip günlük yaşamlarımıza devam ediyoruz.

     Arkası arkasına Cumhuriyet tarihinde görülmemiş olaylar, açıklamalar. Bizim Devlet, Millet onurumuza ne oldu bilmem. Ne Devlet görevini yapıyor ne Millet tepkisini verebiliyor. Sanki karanlık, bilinmeyen, var olmayan bir zamandan geçiyoruz. İnsanların dili lal, mantığı yok oldu sanki de nelere inandırılmaya yönlendiriliyorlar. Bu memleket ne zaman bu milletin elinden çıktı? Demokrasi dendi, insan hakları dendi, yok Avrupa Birliği, yok dünya konjektörü, yok büyüyoruz… Olanların hepsi yenilir yutulur şeyler değil. Görünen tablo o ki; mesele ne millet, ne vatan, ne de adalet. Umurlarında değil. Kimin nerede açlıktan, soğuktan öldüğü de öyle. Farkında mısınız bilmem; her gün kadın cinayetleri, garip ölümler, çetrefilli cinayetler (50-100TL için) üzerine yapılan programlar tap yapıyor. Acaba nereden aralarım da sıyrılıp kendime bir yol bulurum yetenek yarışmaları (öyle bir yol yok-malzeme, alet olmak var), ekonomik yönden nasıl rahata ererim evlilik programları vs.. .

      Toplum, yaşam seçenekleri azaldıkça, kısıtlandıkça, doğru ve bilinen yolları kilitlenip,  olan hakları ve kaynakları da elinden alınıp hortumlandıkça adım adım cinnete ilerliyor.

      Sanki hep beraber gördüğümüz kötü bir rüyada gibiyiz. İnsan ayıkken, uyanıkken umarım bu da gerçek değildir der mi hiç?     

     Hayat her şeye rağmen güzel. Umarım uyanırız bu kötü rüyalardan.

                                                                                                                               [email protected]