İngilizlerin  Hindistan hâkimiyeti 1612’de British East India Company şirketi aracılığıyla önemli şehirlerinde ticarî merkezler kurmasıyla başladı. Demir, kömür, çay, pamuk... velhasıl bölge oldukça bereketliydi.

Düşünün ki 1803’e gelindiğinde Pencap bölgesi hariç ülkenin tamamı sömürgeleştirilmişti.

🩸 

👇🏻

Verimli Hint pamuğu ucuz işgücüyle üretildi, gemilerle İngiltere’ye taşındı. 

İngilizler makinalarla kumaşa çevirdi, dünyaya satmaya başladı.

Hintliler pazarın önemli parçasıydı ancak İngiliz kumaşını beğenmedikleri için daha pahalı da olsa kendi dokudukları kumaşları kullanmaya devam ediyorlardı. 

İŞTE BURAYA DİKKATİNİZİ ÇEKMEK İSTERİM.

🩸👇🏻🩸

İngilizler, el işi ip eğirme ve kumaş üretimini engellemeye karar verdi. 

NASIL mı?

Evlerine bir lokma ekmek götürmek için gününü çıkrık başında geçiren 100 bine yakın Hintli ustanın BAŞ PARMAKLARINI  kestirerek.

İşte bu sebeple Hint kumaşı bir dönem bulunmaz, dokunmaz oldu. Pazar İngilizlere kaldı.

Deyimi de bizlere...

🩸

👇🏻

Adsız Roman’ı okuyanlar, (özetle değindiğim) İngilizlerin kumaş vs. ticaretini yapmak için, aynı dönemlere rastlayan Çerkes soykırımındaki sinsi stratejilerini hatırlayacaktır. Ve tabii ki Kırım savaşı ve sonrasını da. 

👇🏻

Hindistan’ın ruhani lideri benim de saygıyla andığım suikastle öldürülen Gandhi’nin İngiliz kumaşına karşı protestocu yaklaşımı da ayrıca ve mutlaka bilinmelidir. 

Çok evvel yazmıştım. Bir ara yinelerim. 🙏🏻🌺📚🔏

Günümüzü anlamak için tarihde saklı gerçekleri bilmek gerek.

Neler yapıldığı, neler yapılabileceğine en geçerli örnek. 

(Yeni roman bi bitse, ahhh ah ne örnekler gelecek. 🙏🏻)