Sıkça kullandığımız bir deyimdir 'Keçileri Kaçırmak.' 

Peki ya ardındaki tarihi?

 

Osmanlı dönemi. Halk çeşit çeşit vergilerden yılmış.

Vergilerin detayına girersek siz de okumaktan yılabilirsiniz diye düşünerek sadece koyun ve keçi gibi küçükbaş hayvanlardan alınanlara kısaca değineceğim.

(Ağnam vergisi. ( resm-i ganem, adet-i ağnam, resm-i merai, koyun resmi veya âdet-i zekât vs.)

 

Üç koyundan bir akçe, ekonomi bozuldukça iki koyundan bir akçe. 

Koyun, keçi fiyatları sancaklara göre değiştiğinden vergiler de zamanla değişmiş. Selamet akçesi, toprak bastı, çit parası, otlak, yaylak ve kışlak resmi, ağnam bâcı vs. ilaveler de olmuş.

Eh haliyle halk durumdan oldukça muzdarip.

 

1844- ?Tashih-i Ayar Kanunu? ile para sistemi akçeden kuruşa,  1857 ile miktar tespiti mahalli yönetimlerden merkezi hükümetin memurlarına geçmiş. 

 

Ta?dad ve Yoklama Kanununa göre sayımlar Mart?15- Nisan 20 arası. 

Eh keçiler de yılda iki doğum, her doğumda 1-2 oğlak, yani yılda dört doğurabiliyor, haliyle vergisi çok ama halk da kuruş yok.

 

 Çareyi, sayımdan önce keçi ve koyunların bir kısmını dağlara, ağıllara kaçırmak da bulmuşlar. 

(Hayvan gizleme olayına Sirkat deniyor. Başındaki çobana da sirkat çobanı) 

İşte derler ki keçileri kaçırmak deyimi de buradan geliyor. 

 

Diğer bir hikaye de kötü hava koşullarında keçileriyle bir mağarada mahsur kalan çobanın, keçilerinin kaçması yüzünden aklını kaçırma noktasına gelmesi. 

(Belki de iki olay birbiri ile ilintilidir, o çoban da sirkat çobanıdır.)

 

Velhasıl hayat şartları, koşturma derken zaten hepimiz zaten keçileri kaçırma noktasına geldik?

Hele ben 

Emek emek yazdığım KİLİT TAŞI?nın çıktığı haftasonundan beri internet satış sitelerinde, dostların hikayelerinde paylaşılıyor, ben halen sayfa da paylaşamadım ama oturmuş uzun uzun deyim anlatıyorum. 

(Ama dayanamadım da , bir satır da olsa heyecanımı paylaştım.)

 

Az vergili, bol kazançlı, kazandığımızı da sağlıkla, keyifle harcayacağımız ve kitap alacağımız günler dilerim.