Çok Okunanlar
Karakter boyutu :  18 Punto16 Punto14 Punto12 Punto
Dr.Erdal Özkan
Dr.Erdal Özkan
ATEŞ VE CENNET KOZAN'DA

I

Ev numarası 4/1. İçeri giriyoruz, kapıyı açan çocuk “ O hasta bodrumda oturuyor “ diyor. Burası 4 numara.

Ardından bir kadın çehresi asık, aşağıyı işaret ediyor elleriyle.

Oradalar diyor.

Birazı bodruma bakan birazı eve yamalı çinkolu 3 göz odaya giriyoruz.

Ortalık darmadağınık. Yorganlar kirden kararmış, teyzeceğimiz yatağından bizim yardımımızla doğrulabiliyor. Bekar oğlu ile birlite kalıyorlar. Onunda sağlık problemleri var. Bu haliyle bekar abimiz portakal toplamaya gidermiş lakin anne düşkünleşince artık gidemez olmuş.

Bu defa elimle ben işaret ediyorum üstteki evi.

Orada ki kim diyorum.

Abim ve yengem diyor.

Yarım günlüğüne anneni  oraya bıraksanda evi baştan aşağıya bir temizletseniz diyorum.

Olmaz diyor. Yengem annemi evinde hiç istemiyor,

Annem de yengem ona pek te iyi davranmadığı için onlara gitmek istemiyor.

Yani biz yokuz diyorlar, burada değiliz.

Biz hiçkimseyiz.

 

Görünmezleri görünür eden Allah’ım.

Sen gözlerini aç ateşe yakın hallerimizin.

II

Kapıyı açan genç hanım sıvazlanmış kollarını indirdi.

İçeri buyur etti bizi.

Yanan soba odayı sıcacık yapmıştı. Yerde minderler vardı,  sobanın üzerinde kaynayan çaydanlık ve bir tencere mısırla bir hikayeye misafir olmuş gibiydik.

Hastamız yaşlı bir babaydı. Epeydir felçliydi, köşeciğinde tertemiz nevresimlerin içerisinde, tertemiz yüzü ile yatıyordu. Bizi görünce gözleri nemlendi, ellerini tuttum, sıcacıktı. Bir baba eli ne kadar sıcak olabilirse işte o kadar.

Ama bu odada bir ayrıntı daha var!

Odanın diğer ucunda tekerlik sandalyede spastik bir çocuk var. 5-6 yaşlarında.

Bu hastanın kaydı bizde yok diyoruz.

Halası cevaplıyor:  Benim  yiğenim o. Halasıyım ben onun.

Onada mı sen bakıyorsun diyoruz.

Evet diyor.

Babası asgari ücretle çalışıyor, annesi de başka bir yerde.

Ben bakıyorum yiğenime.

Sen hiç evlendin mi diye soruyoruz.

Babam hasta olunca ve yiğenim bu haldeyken hiç düşünmedim diyor.

Günlerini, gecelerini, hafta sonlarını, bayramlarını bu odanın içerisinde bu hastalarla geçiriyor.

 

Allah’ım bu ne güzel bir gönüldür.

Ya Rab, hangi rıza onu bu evde tutabilir, Sen’den başka.

Burası da benim şehrim.

Kozan’dayım ben.

….

III

Sokak sokak geziyorum.

Hayatlar var şehrimde darmadağınık, ateşin içinde!

Hayatlar var şehrimde ucu cennete bağlanmış!

Sahi bizim hayatımızın ucu nereye gidiyor?...

  

Bu yazı toplam 24820 defa okunmuştur.  
Kalan Karekter Sayısı : 500
Sitemizdeki yazı ve resimlerin her hakkı saklıdır. İzinsiz ve kaynak gösterilmeden kullanılamaz.
AmdYazılım
Güneydoğu Haber