Fotoğrafçılık ve Kameramanlık bölümünü okurken sınav zamanı Kız Lisesi bahçesinde uzun kır saçlı bir adamla tanıştım.. İsmini daha önceden çok duymuşluğum vardı ama sohbet etme imkanım olmamıştı. Bana daha önce hiç duymadığım şeylerden bahsetti. Fotoğraf makinelerinin teknik olarak yakın zamanda herşeyi çözeceğini makineyi her eline alanın teknik açıdan kusursuz fotoğraflar çıkarabileceğini bunun önüne geçmek için artık birşeylerin farkına varmak gerektiğini.. Bir fark yaratmak içinse Sanat Tarihini iyi özümsemiş olmanın insanı diğer fotoğrafçılardan ayıracağını anlattı. Çünkü sanatı anlamak insanın dünya görüşünü bakış açısını değiştirecek ve geliştirecekti.. Ama bu da kolay bir iş değildi.. Ağzından dökülen her yeni bilgide daha bir heyecanlandığımı itiraf etmeliyim. O günden sonra elime bir dünya kitap alıp incelemeye başladım. Sonradan kendisiyle çalışma imkanı da buldum. Sanat aşığı, üretme hazzına malik, derya deniz bir kişilik.. Bir Sanatçı..

 İşte tam da bu noktada resim sanatının, fotoğraf sanatıyla benzeşmesi ve sanat tarihindeki akımların fotoğrafa harmanlanması fikri ilgi odağım haline geldi. Mesela çok az şeyle çok şey anlatabilmek… Ne büyüleyici… Ama etkisi de o denli büyük.. Bu bir haz.. Bu hazzı tatmak ise ancak bilgi ve birikimin artması ile gerçekleşir.. Burada ki amacım Sanat Tarihi`nin ağır anlatım dilinden sakınarak anlaşılır fakat etkili kısa bilgiler verip sizi olayın güzelliğine yaklaştırmak.. Belki de burayı okuduktan sonra elinize sanata dair bir kitap alıp merak etmenizi sağlamak..

 Biraz Minimalizm`den bahsetsek tam da fotoğrafın sadeliği sevmesi ile bağdaşacaktır.. Sizleri de kendine çekecek..Çok az obje yada nesne ile bile çok şey anlatabileceğimiz aynı zamanda estetik fotoğraflar üretmeye yöneltecektir.

 Minimalizm; modern sanat ve müzikte, kökeni 1960'lara giden, sadelik ve nesnelliği ön plana çıkaran bir akımdır. 1910'lu yıllarda, Süprematist olarak bilinen Kazimir Malevich beyaz zemin üstüne "Siyah Kare"sini koyarak yaptığı resimle Minimalizm'in ilk sinyalini vermişti aslında.Bu yapıt herhangi bir nesneyi göstermiyordu. Yalnız nesnelerden değil, herşeyden arınmış bir biçimdi. İzleyicilerini çok öfkelendiren, kendileriyle alay edildiğini hissetmelerine sebep olan bu eser Malevich'in için “Susan Hiçliğin Sembolü” idi. Ortaya çıkan bütün akımlar ve üretilenler aslında döneminde yaşanan olaylara tepki olarak doğmuştu. Akımların doğasında bir baş kaldırış vardı.  Sanatçılar dertlerini anlatmak için kendilerince bir yol buluyorlardı. Ve bu da akımların doğmasına ve yayılmasına sebep oluyordu.

Kazimir Malevich ‘Siyah Kare'

Maleviç'in başladığı bu çizgi, 1960'lı yıllarda, ABD'nde çoğu heykelci olan bir grup sanatçı ve düşünce adamı tarafından kavramlaştırıldı. Tony Smith, Donald Judd, Carl Andre gibi heykel sanatçıları, Ellsworth Kelly, Frank Stella gibi ressamlar ürünleri ve anlatımlarıyla "Minimalist Sanat"ı tanımladılar. Rengi ve biçimi en aza ve temel öğelere indirgemek, hatta kullanılan malzemenin yalnızca kendi renginden yararlanmak, yapıtları kompozisyonlara yüklenen ifadelerden arındırmak Minimalistler'in temel tutumu oldu.

Frank Stella ‘Siyah Seri 2'

Yaşam felsefesi olarak Minimalizm “azla yetinme sanatıdır.” Detaylar azaldıkça, hayal gücüne daha çok yer kalır. ( “Less is More” (Daha Az Daha Fazladır) Rusty Hatcher )

 Kısaca aradığımız ve bulmayı hedeflediğimiz şey sadelik.. Karmaşa çoğunlukla insanların zihnini ve gözünü yorar. Sadelikte ise bir ferahlık hissi bir huzur vardır.  Tek bir nesne yada obje ile izleyenine binlerce cümle kurdurabilir minimalist yaklaşım.

 -Akla, hem de saf akla hitabeden sadece saf akıl ile haz alınan bir güzelliktir minimalizm. (Kant)

 -Fakirlik, yoksunluk, eksiklik değildir minimalizm; aksine bilinçli bir tercihtir; zor olanı seçmektir, azla çok yapmaktır. (Ludwig Mies van der Rohe)

 -Sade ama basit olmayan, yalın ama yavan olmayan bir güzellik anlayışıdır. (Hegel)

 -Karmaşık şeylerin güzel olduğunu düşünmek insanların ortak yanlışıdır. (Descartes)

 Her fotoğrafçının anlatmak istediği bir derdi vardır. Olmalıdır! O halde düşünelim. Ne anlatmak istiyoruz? Ve bunu minumum obje yada nesne ile nasıl anlatırız? Mesela hayata karşı bir direniştir kadelenin karda açması yada hayata dair bir umuttur her yanı taşa kesmiş memleketimde bir yarık bulup açan gelinciğin.. Yalındır. Ama içinde kocaman hikayeler barındırır…

 İnsanların hücrelerden ibaret olduğunu biliyoruz. Hücrelerin bölünmesi ile organizma haline geldiğini de biliyoruz. Ama canlıyı anlamak için tek bir hücresindeki bilgiler tümünü anlamamıza yeterli olmakta. Bu mantıkla minimalizme yaklaşalım.. Bu bize çok şey katıp daha sağlıklı düşünmemize yardımcı olacaktır diye düşünüyorum..

 Öz`e inip, Öz`ü görüp, Öz`ü hissedip, çok şey hissettirmeniz dileğiyle…

 Işığınız bol olsun..